Vakantie Zuid Afrika

De aangespoelde Hollanders verbleven noodgedwongen een jaar aan de Tafelbaai en hielden zichzelf in leven met ruilhandel. Eenmaal terug in Nederland adviseerde hij de VOC om een bevoorradingsstation te stichten in de Kaap. Jan van Riebeeck arriveerde zogezegd op 6 april 1652 in Kaapstad. Vanaf 1657 mochten ambtenaren en boerengezinnen zich vestigen aan de Kaap. Veel Hollanders maakten daar gebruik van. De slechte verstandhouding tussen de Europeanen en de inheemse bevolking zorgde voor een tekort aan arbeidskrachten waarop besloten werd slaven te importeren uit het verre Oosten. Deze nieuwe bevolkingsgroep vormde de basis voor de moslimgemeenschap in Kaapstad. Na een bloeiende rijke historie werd de VOC in 1795 failliet verklaard. Omdat de Engelsen niet wilden dat de Kaapkolonie (gunstig gelegen op weg naar India)in Franse handen zou vallen kwamen zij naar de Kaap. Het werd een turbulente tijd waarin de Hollandse boeren die achtergebleven waren uit onvrede over de Britse overheersing in het binnenland op zoek gingen naar gebieden om hun eigen republieken Oranje-Vrijstaat en Transvaal te stichten. Zij kregen de naam Voortrekkers en hun tocht staat bekend om de Grote Trek. Toen de Voortrekkers KwaZulu-Natal binnentrokken leverden zij talloze gevechten met de Zulu’s. De sporen zijn daarvan nog altijd te vinden op de zogenoemde “Battlefields”. Bij de roemruchte Slag bij de Bloedrivier wisten de Boeren de Zulu’s uiteindelijk toch te verslaan.
De Britten waren in aanvankelijk niet geïnteresseerd in de Boerenrepubliek maar na de ontdekking van diamant- en goudaders veranderde dit. De oorlog die hierop volgde liep zo hoog op dat de Britten zelfs concentratiekampen aanlegden om de Boeren onder de duim te krijgen. Na een bittere strijd tekenden de Boeren op 31 mei 1902 in Pretoria een vredesverklaring en in 1910 werd Zuid-Afrika een Britse Kolonie met zelfbestuur. Om iedereen tevreden te houden kwamen er 3 hoofdsteden: Pretoria,de bestuurlijke macht, het parlement ofwel de wetgevende macht in Kaapstad en de rechtgevende macht in Bloemfontein. De zwarte en gekleurde meerderheid bleek in het land telkens de grote verliezer. Hoogopgeleide zwarten besloten daarom in 1912 een eigen partij op te richten, the South African National Congres, later ANC. Het antwoord van de blanken kwam met de oprichting van De Nasionale Partij onder leiding van Malan waar niet blanken 2e rangs burgers werden en onder de naam Apartheid werd hen allerlei rechten ontnomen. Nadat Engeland zich uit een steeds grimmiger wordende Zuid-Afrika had teruggetrokken werd de in Nederland geboren Hendrik Verwoerd de nieuwe premier van de Republiek Zuid-Afrika. Onder zijn bewind werden zwarten en kleurlingen uit hun huizen gezet en overgeplaatst naar townships buiten het stadscentrum. De wereld keek met afschuw toe en boycotte producten uit Zuid-Afrika als sanctie. Inzet werd de vrijlating van o.a. Nelson Mandela. In 1990 maakte president De Klerk een einde aan de Apartheid en werd op 11 februari 1990 Nelson Mandela vrijgelaten. In 1994 waren de eerste democratische verkiezingen en werd Nelson Mandela de eerste zwarte president.